ကံေကာင္းတာ ကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ကလဲ အဲဒီေန႔မွာမွ ျဖစ္ေတာင့္ ျဖစ္ခဲ နာရီမွားၾကည့္ ျပီး ၆ နာရီ ခြဲ ေလာက္ ကတည္းက ႏိုးေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ခ်က္ျခင္းဘဲ တျခား သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဖုန္းဆက္ျပီး အေဆာင္မွာ သြားေစာင္႕ေနလိုက္ပါတယ္။ မၾကာခင္မွာဘဲ ဆိုင္တမခရိုင္ အတြင္းက volunteer အဖြဲ႕ေတြ ထရပ္ကား(၃) စီးနဲ႔ တျပိဳင္နက္ထဲမွာ အျပိဳင္အဆုိင္ ဆိုသလို ေရာက္လာ ၾကပါတယ္။ ပစၥည္းေတြ ထားမဲ႔ အခန္းနဲ႔ အနီးဆံုး ေနရာမွာ ကားေတြထိုးျပီး တာနဲ႔ အားလံုးဘဲ လက္မလည္ေအာင္ ပစၥည္းေတြခ် ေနတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ကိုဘဲ ေနာက္ထပ္ လာပို႕တဲ့ အဖြဲ႔ေတြ က အေဆာင္ထိ မလာတက္လို႕ ေက်ာင္းနားက ကားပါကင္ မွာ တစ္ခ်ိဳ႕၊ ေက်ာင္းဂိတ္၀မွာ တစ္ခ်ိဳ႕ ေစာင္႔ေနတယ္ ဆို္တာေတြကို ဖုန္းဆက္ လာၾကျပန္ပါတယ္။ လမ္းညႊန္ေပး ေပမဲ႔လည္း မလာတက္ဘူး ဘဲ ေျပာေနေတာ႔ လူခြဲျပီး လိုက္ေခၚရ၊ ေရာက္လာေတာ႔လည္း တခါပါလာတဲ႔ ပစၥည္းေတြ ခ်ရ၊ ျပီးေတာ႔ ခါးကိ်ဳးမတက္ ေက်းဇူးတင္စကားေတြ ေျပာရနဲ႔ ေန႕လည္ေလာက္ ေရာက္ေတာ့ အားလံုးဘဲ ဟိုက္ေနၾကပါတယ္။
ကားေတြ အနည္းငယ္ ရွင္းသြားတဲ႔ ေန႕လည္ (၁) နာရီ ေလာက္မွာေတာ့ ပစၥည္းေတြက ေတာင္ပံုရာပံု ျဖစ္ေနျပီး၊ International House ကေပးထားတဲ႔ Family Room အခန္းလြတ္ (၂) ခုနဲ႔ Assembly Hall တစ္ခုလံုးလဲ ထားစရာ မရွိေတာ႔ ေလာက္ေအာင္ ျပည့္သြားပါေတာ႔တယ္။ အေဆာင္မွာ အခန္းလြတ္ေတြ ရွိေသးလား၊ မရွိေတာ႔ဘူးလား ကလည္းမေသခ်ာ၊ အားလံုးလည္း ၾကံရာမရၾကနဲ႕ ေနာက္ထပ္ တခန္းထပ္ေတာင္းဖို႕ အားယူေနတုန္း မွာဘဲ ျမန္မာေတြကို အင္မတန္ စာနာေနတဲ႔ Ihouse Staff ေတြက အေဆာင္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး အခန္းလြတ္ တစ္ခုကို သံုးဖို႕ ဖြင္႕ေပးလိုက္ တဲ႔အတြက္ ပစၥည္းထားမဲ႔ ေနရာ အခက္အခဲက ေျပလည္သြားခဲ႔ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ခဏနားၾကျပီး မၾကာခင္ အခ်ိန္မွာ ေနာက္ထပ္ လာေရာက္ လွဴဒန္းမဲ႔ Rotary အသင္းရဲ႕ Katsukabe Club က ဥကၠဌ နဲ႔ လူၾကီးေတြကို ထမင္းစားခန္း ထဲမွာ ဧည္႕ခံ စကားေျပာဖို႕ စားပြဲေတြ ကုလားထိုင္ေတြ ျပင္ရပါတယ္။ ေျပာထားတဲ႔ အခ်ိန္မွာဘဲ ေရာက္လာၾကျပီး ျပင္ဆင္ထားတဲ႔ အခန္းထဲမွာ ၄င္းတို႕ အဖြဲ႕ရဲ႕ အေၾကာင္း၊ လွဴဒန္းရတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ စတာေတြကို ရွင္းလင္း ေျပာျပပါတယ္။ အဲလို ေျပာေနတဲ႔ အခ်ိန္တြင္းမွာ ဘဲ ေနာက္ထပ္ ကားေတြ ထပ္ေရာက္လာလို႕ မိန္းကေလးေတြ ဘဲခ်န္ထား ခဲ႔ျပီး က်န္တဲ႔လူ အကုန္ ပစၥည္းေတြ ေျပးခ်ရ ျပန္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ မွာဘဲ ဂြန္းမခရုိင္၊ နိဂတ၊ တကာစကီ စတဲ႔ ေနရာေတြ ကေန ထရပ္ကား အငယ္စားေတြ နဲ႔ထပ္ထပ္ျပီး ေရာက္လာ လို႕ အခန္းထဲမွာ က်န္ခဲ့တဲ႔ မိန္းကေလးေတြေရာ ဧည္႔သည္ေတြပါ အျပင္ထြက္ လာျပီး အားေပး လိုက္ရပါေတာ႔တယ္။ ျပီးေတာ႔ အျပင္မွာဘဲ ဘယ္ကိုပို႕ျပီး လွဴမလဲ၊ ဘယ္လို လွဴမလဲ၊ စတာေတြ ေမးျမန္းျပီး ျပန္သြား ၾကရပါတယ္။ သူတို႕လဲ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဒီမွာ လုပ္ေနတဲ႔ ပမာဏနဲ႔ အတိုင္းအတာ ကိုေတြ႕သြားျပီး လိုအပ္တာေတြ ကို ဆက္လက္ အကူအညီ ေပးသြားမယ္လို႕ ေျပာသြားပါတယ္။
ညေန (၅) နာရီ ေလာက္မွာ ကားေတြလာတာ ရပ္သြားလို႕ လဲနားဖို႕ရာ စိတ္ကူးဖို႕ ေတာင္ အခ်ိန္မရ လိုက္ၾကပါဘူး။ အခန္းေတြ ထဲမွာ ထားစရာ ပစၥည္းေတြက ဖရုိဖရဲနဲ႔ က်ပ္ေနလို႕ ျပန္စီရ ျပန္ပါတယ္။ ကြ်ပ္ကြ်ပ္အိတ္ေတြ၊ စကၠဴအိတ္ေတြ နဲ႔ ေရာက္လာတာေတြ ကို ကတ္ထူပံုးေတြ ထဲ ထည္႔ ဖို႕ ကလဲ ဦးစားေပး လုပ္ဖို႕ လိုလာပါတယ္။ ဒါနဲ႕ဘဲကြ်န္ေတာ္တို႕ (၃) ေယာက္ေလာက္က ေက်ာင္းနားတ၀ိုက္ က စတိုးဆိုင္ၾကီး ေတြမွာ ပံုးအလြတ္ ေတြ သြားေတာင္းဘို႕ လက္တြန္းလွည္း ေတြ နဲ႔ ခ်က္ျခင္းဘဲ ထြက္ရျပန္ပါတယ္။ အားလံုးစားဖို႕ ညေနစာ ခ်က္တဲ့ (၂) ေယာက္က လြဲျပီး က်န္ခဲ့တဲ႔ လူေတြအားလံုး လဲ ပစၥည္းေတြ ထားတဲ႔ အခန္းေတြထဲ ၀င္ျပီး အိတ္ထဲက အ၀တ္ေတြကို ကတ္ထူပံုးေတြ ထဲ ထည္႔ရပါေတာ႔တယ္။ အနီးအနားက ဆုိင္ေတြကေန ေတာင္းလို႕ ရလာတဲ႔ ပံုးေတြထဲကို တစ္ခါ ၀ိုင္းထည့္ လိုက္ၾကတာ ခဏနဲ႕ ျပတ္သြားျပီး၊ ထည္႕စရာေတြ က ေတာင္လိုပံု ေနေသးတာမို႕ အဖြဲ႕ေတြ ခြဲျပီး ခပ္ေ၀းေ၀းက စတိုးဆုိင္ေတြ နဲ႔ ေက်ာင္း၀င္း အတြင္းမွာ ေနာက္တစ္ခါ ကတ္ထူပံုး ရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ရျပန္ပါတယ္။
ကတ္ထူပံုးခ်ပ္ ေတြတင္ထား တဲ႔ လက္တြန္းလွည္းၾကီးေတြနဲ႔ လမ္းပိတ္ျပီးသြားေန တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ စိတ္မရွည္တဲ႔ စက္ဘီးေပၚက ဂ်ပန္မေတြရဲ႕ ဘုရွိတ္ ရွိတ္သြား တာေတြကိုလည္း လမ္းတေလ်ာက္လံုး မၾကာခဏ ၾကံဳခဲ႔ရပါေသးတယ္။ ဒါေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈျပီး အားၾကိဳးမာန္တက္ တြန္းလာလုိက္တာ ျပန္ေရာက္ေတာ႕ (၈) နာရီ ထိုးခါနီး ေနပါျပီ။ အထုတ္ေတြျဖည္ ပံုးေတြထဲ ဆက္ထည့္နဲ႔ (၈) နာရီ ခြဲေလာက္မွာ ထမင္းခ်က္တဲ႔ အဖြဲ႔က စားလို႕ ရျပီလို႕ လာေျပာေတာ့ လုပ္လက္စ ခဏရပ္ျပီး ခ်က္ထားတဲ႔ နန္းၾကီးသုတ္ နဲ႕ အုန္းႏို္႕ ေခါက္ဆြဲဟင္းရည္ ကို ၀ိုင္းျပီး အားေပးလိုက္တာ ေလာက္ေတာင္ မေလာက္ပါဘူး။ ျပီးတာနဲ႔ ေခါက္ဆြဲျပား ေတာင္ သိပ္မစီ လိုက္ရဘဲ ဆက္လုပ္ လိုက္ၾကတာ ည (၁၀) နာရီခြဲ ေလာက္မွာ ျပီးသေလာက္ရွိ သြားျပီး၊ (၁၁) နာရီေလာက္မွာ လက္စ သတ္ႏိုင္ ခဲ့ၾကပါတယ္။ အ၀တ္ေတြ အားလံုးလည္း ပံုးေတြထဲ ေရာက္သြားသလို ေသေသခ်ာခ်ာ ထပ္ျပီးစီလိုက္ေတာ႔ ေနရာေတြ ထြက္လာပါတယ္။ ဒီေတာ႔မွ ေနာက္ထပ္ ေရာက္လာႏုိင္တဲ႔ ပမာဏ အတြက္ နည္းနည္းေလး စိတ္ေအး သြားႏုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ညကလဲနက္ေန၊ အားလံုးလဲ အေတာ္ေလးကို ပင္ပန္း ေနၾကလို႕ ေရွ႕ဆက္လုပ္ ရမွာေတြကို အတိုခ်ဳပ္ေဆြးေႏြးျပီး လူစုခြဲလိုက္ေတာ႕ ေတာင္မွ တနဂၤေႏြေန႕ ထဲအထိ ေရာက္သြားခဲ႔ ပါေသးတယ္။
ကိုကိုေအာင္
1 comment:
Dear Brothers and Sisters,
On behalf of the victims of Cyclone Nargis, I would like to thank you all for your effort. The victims badly need all the support and help we can give them. We still have a long way to get back to normalcy. Please continue on and keep up the good work.
May We All Live in Peace, Harmony and Happiness.
Sincerely,
Philip Htoon
Scottsdale, Arizona
U.S.A.
www.myanmarburmarelief.org
www.ffssyangon.com
Post a Comment